2,5 maand in Cusco!

Hola Hola Inca Cola!

Alweer even geleden dat ik een berichtje heb geplaatst, het wordt weer eens tijd!
Onderhand zit ik nu al ruim 2,5 maand in Cusco en heb het nog steeds onwijs naar mijn zin. Eerst even een update over mijn stage. Zoals ik al wel verteld heb werk ik in de ochtend met 2 jongens en in de middag met 4 jongens. Heel gek maar ik heb al echt een band opgebouwd met deze jongens. Vorige week vrijdag zijn we met het ochtend groepje naar het park geweest. Voor hun heel fijn omdat ze normaal gesproken alleen maar tussen vier muren wonen (Behalve als ze naar school gaan). Het parkje waar we heen zijn geweest was een speeltuin waar we de hele ochtend hebben gespeeld met de kinderen (Foto's staan op facebook). In de middag gaan we altijd terug naar ons appartement om te lunchen en tegen half drie gaan we weer terug naar het weeshuis. In de middag werd er "Dia de compleaños" gevierd. Dit houdt in dat alle verjaardagen van de jongens worden gevierd (van de afgelopen 3 maand)
Samen met de kinderen hebben we taart en pudding gegeten en de hele middag gedanst. Heel grappig om te zien dat de "stoere" jongens zich ook wel op de dansvloer begeven en aan ons vragen of ze met ons mogen dansen! Ik vond het ook echt jammer dat het feestje voorbij was. Echter hebben we over drie maand weer "dia de compleaños" dus dat gaat helemaal goed komen. Afgelopen woensdag zijn we met de begeleiders en met de kinderen samen naar een voetbal wedstrijd geweest. Volgens mij speelde het nationale team tegen een ander Peruaans team. De kinderen vonden het leuk! Carien en ik vielen echter half in slaap aangezien zie hier absoluut NIET kunnen voetballen. Geloof me ik heb er heel weinig verstand van, maar ik kon er beter gaan staan. Natuurlijk wel grappig om een keer te zien. De groep is over het algemeen nog niet heel erg veranderd, 3 weken geleden zijn er drie jongetjes gearriveerd die "quetchua" spreken. Quetchua is de tweede taal van Peru, maar wordt door gemiddeld weinig mensen gesproken. De kleinste was "echt" een gemeen kind op het begin! Regelmatig waren Carien en ik zijn mikpunt en vond hij het normaal om ons te schoppen, spugen of met een stok ons achterna te rennen. Ook het plassen midden op het plein was voor hem heel normaal. Echter ben ik van mening dat dit een beetje raar gedrag was vanwege het wennen, het is toch gek om in een keer te moeten leven tussen zoveel jongens, en jezelf ook nog eens staande te houden in de groep! Daarnaast is hij nog hartstikke jong en spreekt hij geen Spaans! Erg triest. Na een tijdje is dit gedrag veranderd en kwam hij regelmatig bij ons op schoot zitten en begon hij ons steeds leuker te vinden, best gek, maar ik begon hem ook leuk te vinden! Echter is hij vorige week samen met zijn twee oudere broers weer richting huis vertrokken! Best jammer! Wel gek om te zien dat de jongens hier drie weken zijn en weer ergens anders heen moeten. Dit gebeurd ook bijna nooit binnen Jesus Mi Luz. Kinderen zitten hier voor 2 jaar en dan gaan ze of naar een ander weeshuis of ze worden geplaatst in een gastgezin. Familie mogen de kinderen bezoeken op bepaalde tijden. Wel heel zielig om te zien dat bepaalde kinderen regelmatig bezoek krijgen, en andere kinderen in de gehele twee jaar geen bezoek zullen ontvangen. Dit zet me soms wel echt aan het denken! Gelukkig ben ik nog een behoorlijk lange tijd in het weeshuis dus we gaan er nog een leuke tijd van maken met ze. Het afscheid, daar denken we nog lang niet aan!!
De afgelopen tijd natuurlijk ook veel gedaan buiten mijn stage om. Alweer 3 weken geleden zijn we gaan raften. Dat was echt super gaaf! Met z'n zessen en een gids in een boot zijn we ruim 2 a 3 uur wezen varen. Dit is sowieso iets wat ik weer wil gaan doen. We vertrokken 's ochtends met de bus (ruim 2,5 rijden) eenmaal bij aankomst werden we in onze pakjes gehezen en kregen we uitleg. Ik kreeg er niks van mee dus ik heb tijdens de hele rit maar een beetje aangeklooid met die peddels, ik zat meer de hoge golven te ontwijken. In het begin ging het al helemaal goed, we waren nog geen 10 seconden in het water en Suus was haar peddel al kwijt, uiteindelijk de peddel weer terug gevonden en we konden er tegenaan!
Uiteindelijk hebben we nog mogen zwemmen achter de boot, dat was me toch wel erg koud. Die week erna ben ik bijna een week ziek geweest. Oververmoeidheid volgens de dokter. Misschien niet heel gek omdat ik die weken ervoor in het weekend weinig heb geslapen (De feestjes zijn hier toch wel erg leuk). Ik heb een week helemaal bij geslapen, en we konden er weer tegenaan! De laatste tijd merk ik hier wel dat ik weer sneller moe wordt, maar hier hebben meer mensen uit ons appartement last van. Misschien steken de parasieten weer op! You'll never know! Ik moet het even afkloppen, maar ik heb hier als een van de weinige nog geen last gehad van een parasiet! HOUWE ZO!
3 weken geleden heeft de politie alle kroegen gesloten (voor enkele uren gelukkig), dit vanwege de vele "Geen vergunningen". Op één zaterdag avond staan we dan lekker te stappen met z'n allen! als een leger van politiemannen de kroeg in stapt, en ons dan ook echt gaan omsingelen. Ik kreeg het toch wel een klein beetje benauwd omdat de meeste mensen dachten dat zich een crimineel in de kroeg bevond, dit bleek gelukkig niet zo te zijn en na 5 minuten slap gelul bleek dat we de kroeg moesten verlaten. Nog wel geprobeerd om een gesprek aan te knopen met een politieman! Mi amigo, porque?! Dit werd echter niet geheel gewaardeerd en met een duw in de rug moesten we toch ook echt de kroeg verlaten. Na 2 uur konden we echter gewoon weer stappen, thank god! Dit brengt me bij dit weekend. Morgen zijn hier de verkiezingen in Cusco en dat is nogal een grote happening. Alle mensen in heel Peru moeten stemmen, wanneer je dit niet doet kun je een grote boete verwachten. Je moet terug naar je geboorte plaats om daar te stemmen. Het minder leuke is dat Peruanen het gehele weekend geen alcohol mogen drinken (Dit tast de hersenen aan gna gna, en zou dus je stem kunnen beïnvloeden) Jaja de Peruanen denken niet oppervlakkig! Daarnaast mogen veel Peruanen niet naar de kerk, want dan kun je samenzweren! Men denkt hier dan weer niet zo ver, dat men ook voor de kerk kan samenzweren. Toen we gister gingen eten liepen we langs een kerk waar een grote groep mensen stonden te praten, dit vonden we best wel grappig. De kroeg zijn hier dit weekend gesloten, maar met enig geluk kunnen we zondag avond een drankje nuttigen en een paar dansjes wagen.Er is hier een kandidaat die het niet zo heeft op toeristen, en de geruchten gaan rond dat al hij/zij wordt gekozen dat we als "toerist" een probleem hebben. Hier geloof ik geen drol van! Suus gaat nergens heen! Haha. Vanavond gaan we met het hele appartement een lekker tappas avondje houden, je moet toch wat als je geen dansjes kan wagen in de stad.
Over ruim 3 weken komen mijn ouders al en gaan we lekker 3 weken reizen. Hier heb ik wel echt zin in! Even weg uit Cusco en lekker op "vakantie"!! Het voelt ook als vakantie omdat Cusco hier al echt mijn "leven" is waar ik verplichtingen heb en waar mensen op ons rekenen. Het leven in Nederland kan ik soms ook heel moeilijk voorstellen, laatst nog was ik even helemaal vergeten hoe euro's eruit zien! Beetje raar allemaal.
Nu ik het heb over geld heb ik nog helemaal niet verteld over ons inbraak avontuur. Er is bij ons ingebroken, nouja niet bij ons maar op de derde verdieping.Deze beruchte man belde op een avond aan en we lieten de man binnen omdat hij zei dat hij voor het internet kwam. Eén van ons heeft hem het kastje van de modum laten zien en is toen weer naar boven gegaan. Iedereen zat echter bij ons wat te drinken en te praten. Blijkbaar is hij naar boven gelopen (naar de derde verdieping) vanaf onze kamer kunnen we de trap zien die naar de derde verdieping gaat, maar deze man hebben we niet gezien. Hij is naar boven gelopen en heeft dit klusje binnen 5 minuten geklaard. Binnen 5 minuten heeft hij al het geld gestolen wat zich in de kamers bevonden (en dat was veel) een camera en horloge gejat. Na vijf minuten ging hij weer weg. Toen onze huisgenoot van de derde verdieping naar boven liep trof ze de situatie aan. Wel een heel eng idee dat dit gebeurd om 7 uur 's avonds. 's avonds ben ik mee geweest naar het politie bureau als "getuige" haha nee hoor, maar ik ben gewoon mee geweest. Eenmaal aangekomen op het politie bureau werd ons als snel verteld dat we moesten wachten in het kamertje ernaast (als getuigen dan he) wel een beetje een domper. Na ongeveer een klein uur gewacht te hebben vertelde de politie dat we terug naar het appartement moesten om alles te laten zien. Ik kan dus wel even zeggen dat ik hier in een grote politiewagen heb gezeten, heftig!! Eenmaal thuis hebben we alles laten zien en ze oogden een beetje alsof ze ons niet helemaal geloofden! Maargoed, onderhand was ik er mooi klaar mee en ben ik niet weer mee terug gegaan naar het politiebureau (ik mocht ook niet mee terug, de politieman vond mij zowieso niet zo heel tof)Uiteindelijk maar een lekker drankje gedronken en gewacht op de rest.

Ik zal dit keer niet zo lang laten wachten met mijn berichtjes!

Hasta Luegos y besos!