Ik ben er weer!

Hi,

Hier ben ik weer. Zoals de meesten wel weten zit ik alweer een goede 3 maanden in Cusco. Veel gebeurd, gedaan en gezien. Een kleine drie maanden vertrok ik dan eindelijk weer naar Cusco. De eerste weken heb ik bij een vriendinnetje thuis gecrashd op de grond. Na drie weken elke ochtend wakker gelikt te worden door de hond (grapje), vond ik het toch echt wel tijd onderdak te gaan zoeken voor mijzelf. Na een drankje met Niko, vertelde hij me dat hij nog een huisgenoot zocht. de volgende dag stond ik bij hem op de stoep met al mijn tassen, jawel ik had een eigen bed. HOERA.

In de eerste weken ben ik veel op mijn oude project geweest. Een fijn gevoel om weer tussen deze geweldige kinderen rond te lopen. Dit is waar ik toch wel een tijdje weer naar heb verlangt, terug in Nederland. Maar ook aan deze weken kwam een eind. Er moest "gewerkt" worden. Na een anderhalve maand heb ik dan eindelijk mijn droombaan gevonden hier in Cusco. Nouja droombaan is een groot woord gna gna, laat ik het erop houden dat ik geld verdien. Ik werk momenteel voor Alpaca Expeditions. Een travel agency *www.alpacaexpeditions.com*, voor allerlei tours en treks naar Machu Picchu. Ik moet er even bij zeggen dat we nummer 1 zijn op tripadvisor en als jullie ooit nog een tripje willen boeken naar Machu Picchu, Kom bij ons! :) Ik zal jullie te woord staan via email. Ik ben momenteel anderhalve maand aan het werk voor deze agency en ik moet toegeven, het is doorpakken. We hebben veel klanten en het worden elke week meer. Soms vergeet ik even dat ik aan de andere kant van de wereld zit, en Peruanen niet communiceren. Na anderhalve maand al meerdere conflicten gehad. Dit hoort erbij en ze weten dat deze Nederlandse niet met zich laat sollen en ja en elke dag komen ze er meer en meer achter dat ze nu al niet meer zonder mij kunnen HAHA. De werktijden hier in Cusco zijn ook een klein beetje anders. Ik begon elke ochtend om half 9. Ik verlaat het kantoor savonds om 20:00. Als ik het kantoor savonds verlaat kijkt men mij met grote ogen aan: "Ga je nu al naar huis". Ja jongen, ik heb nog een leven hier. Het is heel gek, maar toch komen de meeste cultuur verschillen naar voren tijdens het werk, op de momenten dat ik afhankelijk ben van mijn collega's en ik echt met ze moet communiceren. Na het werk, als we een biertje doen, zijn het hele lieve mensen hoor! Haha.

Natuurlijk was ik present met kerst en oud en nieuw in Cusco. Met kerst hebben we heerlijk gegeten met een stel vrienden en met oud & nieuw zijn er de nodige drankjes genuttigd. Gezelligheid allom. De kerststal zo groot als ons huis deed zeer aan mijn ogen en mensen gedragen zich overdreven vreemd met kerst. Vraag me niet waarom, maar mensen moeten nu eenmaal gek doen met kerst. Begin januari moest ik alweer mijn appartement, waar ik samen met Niko woonde, verlaten. Maar lang hoefde ik niet te zoeken. Ik woon momenteel met een Peruaanse familie waar ik bijna alle dagen lunch voor 2 euro. De familie bestaat uit Mama Celedonia, dochter Merel van 9 jaar, zoonlief Gonzalo van 15 jaar en baby Matias van 1 jaar. Papa is tegenwoordig ook weer in beeld na een korte scheiding, maar veel is hij niet thuis. Gezelligheid en chaos in huis. Elke ochtend word er uitgebreid ontbeten met de hele familie en mede daardoor ben ik al meerdere keren te laat op het werk gekomen. Geeft niet, ik vind het leuk. Sinds een week is er geen licht en geen warm water in de douche. Mama Celedonia warmt elke ochtend water zodat ik mij kan wassen. Bibberend in de douche probeer ik mijn haren te wassen en toch een beetje fris te ruiken. Laat ik zo maar zeggen dat dit part of the adventure is. Ik pas regelmatig op op baby Matias en samen vormen we een geweldig team met verstoppetje, wat Merel toch wel graag elke avond met mij wil spelen. Ik moet af en toe wel wennen aan het feit dat er minder privacy is. Ik heb mijn eigen kamen maar om de 10 word er op de deur geklopt.

Afgelopen zondag moest er gezwommen worden. Met Merel en haar vriendinnetje Mercedes hop naar het zwembad. Ik had in het verleden enkele verhalen gehoord dat het zwembad niet al te hygienish is. Jullie kennen me, boeit niet we gaan gewoon! Eenmaal aangekomen bij het zwembad had ik al snel door dat half Cusco graag wel graag een duik wou maken. Na een half uur in de rij te hebben gestaan konden we ons dan eindelijk omkleden. Dit was op zn zachts gezegd wat ongemakkelijk. Alle vrouwen stopten met omkleden op het moment dat ik binnenkwam. Onder het motto: Susan, gewoon negeren, ging ik mij ook maar omkleden. Toen ik eenmaal mijn bikini aan had kwam er een vrouw naar me toe of ze mijn blanke huid even mocht aaraken. Ik heb haar even medegedeeld dat ik dit niet heel erg op prijs zou stellen. Samen met Merel en Mercedes ons een weg gebaand naar het zwembad. Dit moment vergeet ik niet snel weer. Half Cusco die op dat moment lekker aan het zwemmen waren stopte met wat ze op dat moment aan het doen waren en keken hoe ik toch wel heel charmant het zwembad trotseerde. Merel tikte mij aan en zei: Susan, waarom kijken al deze mensen naar ons. HAHA. Lichtelijk ongemakkelijk mijn badmuts opgedaan en een geweldige bom gemaakt in het zwembad. ZO doen we dat in Nederland. Na een uur heb ik het zwembad verlaten. Genoeg geweest!

De maand februari is voor ons laagseizoen en neem ik een paar vrije dagen om de zon te trotseren in Lima. Natuurlijk heb ik nog een boel andere gekke dingen meegemaakt, dat houden jullie van mij te goed. Ik hoop dat jullie net zo erg genieten van de kou in Nederland. Het regen seizoen is aangebroken en dat betekend KOU. Waarom zouden jullie het beter hebben dan ik ;)

Ik ga tukken. bedankt en hasta luego!