Kim in Cusco & Bolivia

Hallo allemaal,

Hier ben ik weer, nu vanuit Bolivia.
6 april was het dan eindelijk zover, kim zou landen in Cusco.
Half 9 sochtends kreeg ik een telefoontje, Kim aan de lijn: Ik stap NU het vliegtuig in, je moet NU naar het vliegveld komen. HAHA
Snel aangekleed en een taxi genomen naar het vliegveld. Ruim op tijd stond ik op het vliegveld in Cusco, kreeg ik weer een telefoontje van Kim, het vliegveld had vertraging en ze wist niet hoelang het ging duren. Ik vertelde dat ik zou wachten, wat dan ook! 4 uur later landde Kim dan eindelijk in Cusco en kon ik dr lekker beetbakken. Super fijn om dr te zien en om haar Cusco te laten zien.

De twee weken in Cusco heb ik haar alles laten zien en heeft ze de Peruaanse cultuur op kunnen snuiven. We hebben het lekker rustig aangedaan aangezien Kim behoorlijk last van de hoogte had. Snel moe, hoofdpijn en misselijk. Een hoogtepil verder ging alles gelukkig een stuk beter. Kim was erg enthousiast over Cusco en heeft de eerste twee weken zeker genoten.
2 weken geleden begon dan eindelijk onze reis. Opweg naar Bolivia.
In Cusco hadden we een ticket geboekt naar La Paz, Bolivia. Een reis van ongeveer 14 uur. De grensovergang verliep soepel en voor we het wisten waren we in La Paz. Hier hebben we een nacht geslapen aangezien La Paz niet helemaal onze stad was. De volgende dag hebben we gelijk een busticket gekocht naar Tupiza, vanuit hier zouden we de Salar de Uyuni gaan doen. Aangekomen bij de busterminal bleek dat de busreis naar Tupiza 14 uur zou duren. Aangezien ik al vele busreizen heb gedaan valt 14 uur erg mee. De volgende dag, 13:00 smiddags vertrokken we richting Tupiza. De moed zakte ons echter al snel in de schoenen aangezien de bus bijna uit elkaar viel. Ik voelde mij op dat moment niet helemaal lekker, dus ik dacht: Dit gaat nog wat worden. Maar natuurlijk volhouden. Nadat we al 9 uur onderweg waren, stopten we langs de kant van de weg voor het avondeten. Buiten vroeg Kim aan mij: ¨Vraag is voor de grap hoelang we nog moeten¨. Zo gezegd, zo gedaan. De busschauffeur vertelde ons doodleuk: ¨Falta muchos horas¨ Dit betekend: Nog heeeeel veel uur. Deze hele vele uren, bleken nog 13 uur te zijn. Waren we er bij het busterminal mooi ingeluisd. Kim had het tijdens de busreis helemaal zwaar, zij zat naast een vrouw die zich hoogstwaarschijnlijk 3 jaar niet meer had gedouchd. Dit heeft mij vele lach kicken bezorgd.

Na vele uren in deze ellendige bus, uiteindelijk aangekomen in Tupiza. Een uitgestroven hol. Als iemand nog niet depressief is, wordt men het wel in Tupzia. Enkele momenten schoot het door ons hoofd: Gaat dit ooit nog goed komen. En gelukkig kwam het uiteindelijk allemaal goed. De volgende dag vertrokken we namelijk naar de Salar de Uyuni. Een vier daagse tour met een jeep. Deze vier dagen waren GEWELDIG. Met een leuke groep van 8 personen: 1 Noors meisje, 2 Amerikanen, 2 Denen en een Zweed hebben we een super trip gemaakt. De eerste drie dagen hebben we ontzettend veel kilometers afgelegd, door geweldig landschap. ´S avonds hebben we primitief overnacht, zonder elektriciteit. We hadden onze prive chefin bij ons die ons ontbijt, lunch en avondeten bezorgde. Een Boliviaanse vrouw, zo 130 kilo schoon aan de haak, hoppakee met ons mee de jeep in. Gelukkig zat deze chefin in de andere Jeep, aangezien deze mevrouw volgens onze groepsgenoten zich ook al geen jaar had gedoucht. Woensdag avond kwamen we dan eindelijk in Uyuni aan. Na ons 3 dagen niet te hebben kunnen douchen, hebben we lekker genoten van onze douche. ´s avonds met onze groep drankjes gedronken. Niet tot al te laat aangezien we de donderdag vroeg op te kunnen naar de zoutvlakten. Deze vlakten zijn inmens groot, en alles is hetzelfde. Voor de gene die zich een voorstelling willen maken, google even. Aangezien de lucht strak blauw is en er alleen maar vlakten van zout zijn kun je zeker mooie perspectief fotos maken. Na drie uur op de zoutvlakten te zijn geweest zijn we weer terug gekeerd richting Uyuni. hier hebben we een busticket geboekt naar onze volgende bestemming, Potosi. Hier bevinden we ons nu. Potosi is de hoogte stad ter wereld.
We zitten momenteel in een erg leuk hostel waar we een beetje aan het bijkomen zijn van de busreizen en de tour. Morgen hebben we een tour geboekt naar de mijnen. In deze mijnen werken momenteel nog veel bolivianen en wij mogen een kijkje nemen. Overmorgen vertrekken we naar Sucre, een grote stad in Bolivia. We zullen onze reis in Bolivia eindigen in Santa Cruz.

Het reizen bevalt ons tot nog toe zeer goed. Alleen kunnen we die backpack zo af en toe wel de afgrond in mikkeren. Wat een gesleep. Natuurlijk heb ik veel te veel kleren bij me en kan ik natuurlijk geen afstand doen van kleding. Het leuke is dat Kim en ik in heel veel zaken hetzelfde denken en voelen. Er zijn veel momenten geweest dat ik bijna in mijn broek piste van het lachen als ik alleen al naar het hoofd van Kim keek. Bolivia is spotgoedkoop. Ik schrik er soms echt van hoe goedkoop het hier is. Gister zijn we super lekker uiteten geweest (voorgerecht, hoofdgerecht en 2 cocktails) voor 17 euro (met z´n 2en). Aangezien we een niet al te groot budget hebben, hebben we besloten zo lang mogelijk in Bolivia te blijven. Dit is absoluut geen straf want Bolivia is een ontzettend mooi land. Rond 15 maand reizen we door naar Paraguay! Hier zullen we een tijdje verblijven om daarna door te reizen naar Argentinie en Chili.
We hebben besloten om samen terug te reizen naar Cusco. Ik zal nog ongeveer tot juli in Cusco verblijven, helaas zal Kim terug vliegen naar Nederland. Gelukkig is het nog lang niet zo ver en hebben we nog lang de tijd om de rest van Zuid-Amerika te zien.

Groetjes vanuit een zonnig Bolivia.

Kim en Suus